three

Hejka.

Julio..

-Nie mamo, nie przyjedziemy na święta. Mamy inne plany. Nie krzycz, proszę Cię. - słyszysz głos siatkarza, kiedy myjesz zęby.

Został tydzień do świąt. Szybko zleciało.

Mimo ujemnych temperatur i daty w kalendarzu śniegu jak nie było, tak nie ma. Lubisz zimę, właściwie nie wiesz dlaczego. Po prostu.

Wychodzisz z łazienki z bosymi stopami i w koszulce z numerem 12 na plecach.

-Cholera Julka, przeziębisz się! Ubierz się i nałóż kapcie.

-Ale mi nie jest zimno, serio!

-Nie chciałaś po dobroci to będzie z przymusu. - przyjmujący przerzuca Cię przez ramię jakbyś była piórkiem.

Kładzie Cię delikatnie na łóżko, żeby za chwilę wisieć nad tobą i bezczelnie się uśmiechać.

Czujesz mokre wargi na swojej szyi.

-Wojtek.. masz trening.

-W dupie mam trening. - jego zimne ręce lądują na biodrach. Gładzi twoją skórę nie zaprzestając pocałunków.

Słyszycie dzwonek do drzwi.

-Kurwa.

-Idź otwórz, może to coś ważnego.

-Julka, cholera jasna!

Śmiejesz się pod nosem spoglądając na opuszczającego pokój siatkarza.

Korzystasz z okazji i się ubierasz.

-Nie pani Zosiu nie mamy kota! - nie wytrzymujesz i zaczynasz się śmiać. - Do widzenia.

- Idź otwórz to pewnie ważne..- przedrzeźnia się siatkarz. -A mogliśmy teraz jęczeć w sypia...

-Wojtek! Proszę Cię.

Wojciechu..

Jedziecie wspólnie ulicami zatłoczonej Łodzi. Zaplanowaliście świąteczne zakupy. Wjeżdżasz do podziemnego parkingu, a następnie trzymając się za ręce udajecie się na ruchome schody, żeby wejść na parter.

-Od czego zaczynamy? - pytasz żonę rozglądając się po szyldach sklepów.

-Najpierw prezenty dla dzieci.

Z wytrwałością chodzisz za Julką nosząc zakupy. Czasami doradzasz co lepiej kupić.

Uświadamiasz sobie, że to pierwsze wasze wspólne święta. Spoglądasz na blondynkę biegającą między półkami i mimowolnie się uśmiechasz.
Odchodzicie od kasy, kiedy słyszysz głos Julii.
-Mógłbyś zanieść zakupy do auta? Muszę jeszcze skoczyć do jednego sklepu.

-Idziemy na kawę? - pytasz żonę.

-I ciastko.

Siedzicie wspólnie w kawiarni. Głośno się śmiejesz, kiedy Julka opowiada Ci jak zbłaźniła się w ostatni dzień szkoły.

-Wiesz Wojtek, chciałabym pójść na studia. -uśmiecha się do ciebie. - Zawsze marzyłam, żeby zostać architektem. Jestem tym człowiekiem, wiesz jeden na milion, który kocha matematykę.

-Wiem skarbie. - całujesz jej dłoń. - Słyszysz te piski? Coś się dzieje? - pytasz, rozglądając się.

-Nie wiem, poczekajmy tutaj.

Po chwili zauważasz, że do budynku weszła dwójka wysokich mężczyzn. Poznajesz ich. Owa dwójka wchodzi do pomieszczenia żegnając się z fankami, a następnie podchodzi do was.

- Cóż za spektakularne wejście, panowie. -śmiejecie się razem z Julką z Karola i Andrzeja.

- Miło was widzieć.

~*~

Straciłam wenę przez jakiś czas,

chyba wyjechała na wakacje.

Ale już jestem i  mam nadzieję, że będę częściej.
Oczywiście, zachęcam do komentowania.

Miłego dnia:*